Θέματα έκθεσης- έκφρασης Β τάξης

1ο Κείμενο

Οι δικοί μας Ολυμπιακοί Αγώνες και ο Εθελοντισμός

Ο Εθελοντισμός αποτελεί μια από τις περισσότερο σημαντικές, ίσως καθοριστική, ενέργεια για μια επιτυχημένη διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων. Είναι κοινή διαπίστωση σε όλους, αθλητική οικογένεια, οργανωτική επιτροπή, διοργανώτρια πόλη, απλούς πολίτες σε όλο τον κόσμο, πως δίχως πρόθυμους, χαμογελαστούς και ευγενικούς εθελοντές δεν μπορούν να υπάρξουν Ολυμπιακοί Αγώνες.

Η ανιδιοτελής, χαρούμενη παρουσία, του εθελοντή των Ολυμπιακών Αγώνων και η προσφορά εθελοντικής εργασίας από ένα καλόκεφο και, γιατί όχι, υπερήφανο πλήθος εθελοντών είναι ο αποφασιστικός παράγοντας που διαμορφώνει το κλίμα των αγώνων, που δίνει τη διαφορετική «αίσθηση» του τόπου, των ανθρώπων και του πολιτισμού της κάθε πόλης και χώρας που διοργανώνει αυτό το τόσο σημαντικό αθλητικό, επικοινωνιακό και οικονομικό παγκόσμιο γεγονός των Ολυμπιακών Αγώνων.

Ο Εθελοντής, ο άνθρωπος που στέκεται δίπλα σε κάθε αθλητή, επισκέπτη, θεατή, σε όλη τη διάρκεια των Αγώνων, είναι, λοιπόν, η ψυχή των Ολυμπιακών Αγώνων. Μπορεί με τις όποιες ικανότητες και γνώσεις διαθέτει να συνεισφέρει αποφασιστικά στην υλοποίηση του κοινού οράματος, να συντελέσει έτσι στην εικόνα της πατρίδας του αλλά και του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου σε εθνικό και σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο κάθε εθελοντής που επέλεξε να προσφέρει τον εαυτό του, για να ζήσει αυτή τη χαρά της πραγματικής συμμετοχής στην Ολυμπιακή Εμπειρία, γράφει, πέρα από όλα τα άλλα, τη δική του προσωπική ιστορία. Μια ιστορία αλληλοσεβασμού, αλληλοκατανόησης, αλληλεγγύης, με όλους αυτούς τους συνανθρώπους του από όλο τον πλανήτη με τους οποίους θα δεθεί και θα συνεργασθεί στενά σε όλη την περίοδο των Αγώνων. Εξαρτάται και από το χαμόγελο, το πάθος, τον επαγγελματισμό και την αφοσίωση, του κάθε εθελοντή η επιτυχία αυτής της μεγάλης διοργάνωσης.

Όταν η Αθήνα πριν μερικά χρόνια αναδείχθηκε η νικήτρια πόλη για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, του 2004, όλοι οι Έλληνες απανταχού της γης πανηγύρισαν έντονα, με πολύ ενθουσιασμό, αυτήν την «τιμή» και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και για την Ελλάδα. Επιτέλους, οι Ολυμπιακοί Αγώνες ξαναγύριζαν στο λίκνο που τους γέννησε για πολλούς αιώνες στην αρχαιότητα (776 π.Χ. – 393 μ.Χ.). Μερικοί αισιόδοξοι μίλησαν ακόμη και για την αρχή της μόνιμης επιστροφής των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ολυμπία, στην Ελλάδα.

Όλοι, όμως, πίστεψαν από την πρώτη κιόλας στιγμή ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας το 2004 θα ήταν σε θέση να μεταδώσουν σε όλο τον κόσμο τις αξίες και τα ιδανικά του Ολυμπισμού, όπως αυτά πλάστηκαν στην χώρα – κοιτίδα του Πολιτισμού και του Αθλητισμού, την Ελλάδα.

Το 2004 φάνηκε σαν το ορόσημο για μια μοναδική εμπειρία – ευκαιρία. Μέσα από τη μοναδική ξεχωριστή κληρονομιά της Ελλάδας να ξαναγίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, οι Αγώνες της Ειρήνης, της Εκεχειρίας, του Μέτρου.

Να ξαναγίνουν Ολυμπιακοί Αγώνες η μεγαλύτερη Ειρηνική Γιορτή της ανθρωπότητας, ενώ παράλληλα το Ανθρώπινο Μέτρο να γίνει ξανά το επίκεντρο των Ολυμπιακών Αγώνων.

Από την άλλη πλευρά ήταν φανερό πως η Ελλάδα κατά τη διάρκεια των Αγώνων θα γίνει πρώτη φορά στη νεότερη μεταπολεμική ιστορία της το κέντρο του Αθλητισμού και του Πολιτισμού σε όλο τον κόσμο. Η Ελλάδα θα πρέπει να συνδυάσει την πανάρχαια ιστορική της κληρονομιά με το δυναμισμό, κοινωνικό – αθλητικό και οικονομικό, του παρόντος.

Η Ελλάδα, μια χώρα μικρή, ενταγμένη στην παγκόσμια περιφέρεια θα πρέπει να οργανώσει τη μεγαλύτερη παγκόσμια αθλητική εκδήλωση, αποδεικνύοντας έτσι το μέγεθος και τη δυναμική του λαού της, είτε ζουν στην Ελλάδα, είτε όπου γης.

Ως Αθλητές, Εθελοντές, Θεατές, Καλλιτέχνες, Επαγγελματίες κλπ. θα πρέπει να αποδείξουν ότι μια μικρή χώρα είναι ικανή για μεγάλα κατορθώματα. Πως είναι ικανοί να διοργανώσουν Μοναδικούς Αγώνες, τους Ελληνικούς Ολυμπιακούς Αγώνες.

Όπως είναι εύκολα αντιληπτό, αφενός το μέγεθος, του εγχειρήματος και αφετέρου η έλλειψη σε προηγούμενη εμπειρία ανάλογης εμβέλειας, επέφεραν στη συνέχεια διάφορα προβλήματα, καθυστερήσεις, γκρίνιες, μικρές ή μεγαλύτερες δυσκολίες.

Φάνηκε πως ο αρχικός ενθουσιασμός άρχισε να υποχωρεί. Τα ιδεώδη του Ολυμπισμού, της ευγενούς αθλητικής άμιλλας, της παγκόσμιας ειρήνης και της συμμετοχής άρχισαν να κλονίζονται στα μάτια, του μέσου Έλληνα.

Παρ΄ όλα αυτά όμως για την Ελλάδα και τους Έλληνες οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας του 2004 συνεχίζουν, ακόμη περισσότερο όσο πλησιάζει η μέρα έναρξης των Αγώνων, να αποτελούν μιαν άλλη «διαφορετική» πρόκληση. Την χρυσή Ελληνική πρόκληση.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 πρέπει να ανοίξουν νέους δρόμους για τον αθλητισμό και τον πολιτισμό, αρκετά διαφορετικό από την «αγοραία» μορφή που παρουσίασε σε κάποιες από τις πρόσφατες Ολυμπιάδες. Για να αντιμετωπιστεί αυτή η πρόκληση, για να γίνει το Ελληνικό Πρότυπο ακόμη μια φορά οδηγός, του πλανήτη προς την κατάκτηση πανανθρώπινων αξιών και ιδανικών, για να γίνει το όνειρο πραγματικότητα απαιτείται η συμμετοχή όλων, Ελλήνων, αλλοδαπών που εμπνέονται από παρόμοια ιδανικά, νέων, ηλικιωμένων, αντρών και γυναικών.

Πρέπει να θελήσουν όλοι οι Έλληνες να γίνουν εθελοντές. Να θελήσουν να σταθούν, ανιδιοτελώς και χαρούμενα, όπως μόνο οι Έλληνες ξέρουν να κάνουν, δίπλα σε γνωστούς και αγνώστους αθλητές, σε παράγοντες, στην Ολυμπιακή οικογένεια, σε θεατές και επισκέπτες, σε όλη τη διάρκεια μιας λαμπρής εκδήλωσης. Το υπόπτου προέλευσης επιχείρημα, πως ο εθελοντισμός δεν ταιριάζει με την κουλτούρα του Έλληνα, πρέπει να αντικρουστεί, αφού είναι γνωστό πως ο εθελοντισμός ήταν κυρίαρχη στάση ζωής, ως φιλοσοφία, στην αρχαία Ελλάδα και εξακολουθεί να είναι.

Για να επιτύχουν οι Αγώνες του 2004, οι Ελληνικοί Ολυμπιακοί Αγώνες, οι Αγώνες μας, πρέπει να υπάρξει ένα ισχυρό εθελοντικό κίνημα στη χώρα μας. Ένα κίνημα που πρέπει να ξεκινήσει από τις δύο πλευρές, από πάνω προς τα κάτω αλλά κυρίως από κάτω προς τα πάνω. Από το Αθλητικό Κίνημα (Σωματεία, Ενώσεις, Ομοσπονδίες, Ολυμπιακή Επιτροπή), τους φορείς και τις οργανώσεις του Ελληνικού Εθελοντισμού, τα Σχολεία – Γυμνάσια – Λύκεια – Τ.Ε.Ι. και Πανεπιστήμια, τις μη Κυβερνητικές Οργανώσεις κ.α. Για να γίνει έτσι αυτή η μοναδική εμπειρία, η μοναδική δική μας εμπειρία, μια πανανθρώπινη γιορτή που θα ζήσουμε μόνο μια φορά, για να μπορούμε να πούμε: «ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ». 

Πηγή: Διαδίκτυο (Internet)

Άρθρο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004

B. Ασκήσεις:

1. Να ενημερώσετε την τάξη σας για το περιεχόμενο του άρθρου σε 100 – 120 περίπου λέξεις. (20)

2. Να προσδιορίσετε, τουλάχιστον, ένα συνώνυμο για τις υπογραμμισμένες λέξεις του κειμένου.(25)

3. Αφού διαβάσετε το άρθρο προσεκτικά και αξιοποιήσετε όσα στοιχεία είναι δυνατόν, να αναλύσετε σε μια παράγραφο 100 περίπου λέξεων τη σημασία του κινήματος του Εθελοντισμού για την επιτυχία μιας Ολυμπιάδας. (15)

4. Σε μία παράγραφο 100 λέξεων (τρόπος ανάπτυξης: η διαίρεση) να καταγράψετε τα ιδεώδη του Ολυμπισμού, όπως αυτά πρέπει να μεταλαμπαδεύονται νοερά από το αρχαίο ελληνικό αθλητικό ιδεώδες της ευγενούς άμιλλας.  (40)

2ο Κείμενο: Η διαφήμιση και οι μηχανισμοί της

Η εξέταση των πολιτισμικών επιδράσεων της διαφήμισης δεν είναι νέο φαινόμενο. Από τη δεκαετία του 1930 ακόμα, ο κριτικός της λογοτεχνίας R. Leavis κατηγόρησε τα λαϊκά μέσα, και ιδιαίτερα τη διαφήμιση, πως προκαλούν φτηνές, σχεδόν μηχανικές συναισθηματικές αντιδράσεις και προτρέπουν το κοινό στην «επιλογή των πιο άμεσων ηδονών, που αποκτώνται με την ελάχιστη προσπάθεια». Προειδοποίησε επίσης πως οι διαφημίσεις διαφθείρουν τα συναισθήματα, εκχυδαΐζουν τη γλώσσα, εκμεταλλεύονται τις συναισθηματικές ανάγκες και τους φόβoυς και ενισχύουν την απληστία, το σνομπισμό και την κοινωνική ομοιομορφία. Παράλληλα, υποστήριξε θερμά τις εξυψωτικές αξίες μεγάλων έργων της λογοτεχνίας, η εκτίμηση των οποίων θα μπορούσε να λειτουργήσει ως αντίδοτο στη μοντέρνα μαζική κουλτούρα. Η κριτική που άσκησε στη διαφήμιση ισχύει και συσχετίζεται με τη σημερινή κατάσταση, αφού επέστησε την προσοχή στην αναισθητοποιητική επίδραση των διαφημίσεων στις κριτικές αντιδράσεις των ανθρώπων έναντι του περιβάλλοντός τους.

Και σήμερα πολλοί κριτικοί της σύγχρονης καταναλωτικής / λαϊκής κουλτούρας ισχυρίζονται πως ο πραγματικός αντίκτυπος της διαφήμισης βρίσκεται στο πολιτισμικό κλίμα της κοινωνίας. Υπάρχουν, π.χ., ενδείξεις ότι η γλώσσα και οι αξίες της διαφήμισης διοχετεύουν ποικίλα επικοινωνιακά πρότυπα στη σύγχρονη κοινωνία, ότι η «γλώσσα των πωλήσεων και η γνήσια επικοινωνία είναι αλληλένδετες σε μέσα όπως ο εμπορικός κινηματογράφος, τα τηλεοπτικά προγράμματα και η λαϊκή λογοτεχνία. Το ύφος των διαλόγων πολλών φανταστικών ιστοριών που δημοσιεύονται σε λαϊκά περιοδικά, για παράδειγμα, υιοθετεί τα τεχνάσματα και το ύφος της διαφημιστικής κειμενογραφίας και εικονοποιίας, και μοιάζει με τις πιο εξελιγμένες διαφημίσεις, που προβάλλουν το προϊόν παρουσιάζοντας μια φανταστική κατάσταση. Είτε περιγράφεται ένα προϊόν είτε μια ρομαντική περιπέτεια, το ύφος των διαλόγων είναι μειλίχιο, επιφανειακό και πειστικό και βασίζεται στη χρήση ρομαντικών στερεοτύπων και εικόνων. Αξίες όπως η αγάπη, η φιλία, η γειτνίαση, η ευχαρίστηση, η ευτυχία και η σεξουαλική έλξη συγκροτούν το κύριο μενού των διαφημίσεων και συχνά συγχέονται ή μεταβιβάζονται στην απόκτηση των αντικειμένων: «ο χρυσός είναι για εραστές», «Ένα διαμάντι κρατάει για πάντα», «Λατρεύω τη νέα μου κουζίνα Hygiene», «θα ήθελα ένα Babycham». Η αγάπη για κάποιον και η αγάπη για κάτι, ασφαλώς δεν είναι το ίδιο πράγμα, αν και συχνά στις διαφημίσεις συγχέονται. (Κι αυτό δε συμβαίνει μόνο στις διαφημίσεις κοσμημάτων, αλλά και τραπεζών, αεροπορικών εταιρειών, τσιγάρων κτλ.) Το αποτέλεσμα της χρήσης των αξιών αυτών στις πωλήσεις είναι ότι τα γνήσια συναισθήματα υποτιμώνται ή διαφθείρονται, και πολλές λέξεις γίνονται ψεύτικες και χρησιμοποιούνται ανακριβώς.

(W. Dyer, Η διαφήμιση ως επικοινωνία, Εκδ. Πατάκη)

 

B. Ασκήσεις:

1. Να αποδώσετε το κείμενο περιληπτικά (80- 100 λέξεις). (20)

2. Να επιλέξετε τη σωστή απάντηση σημειώνοντας ΣΩΣΤΟ δίπλα της. «Είτε περιγράφεται ένα προϊόν είτε μια ρομαντική…εικόνων» (βλέπε στο κείμενο την υπογράμμιση). Ο συγγραφέας με τη φράση αυτή εννοεί ότι: (10)

α. οι διαφημιστές θέλουν τους ανθρώπους ρομαντικούς.

β. οι διαφημιστές επιδιώκουν να καθησυχάσουν τους καταναλωτές.

γ. οι διαφημιστές επιθυμούν την αποκοίμιση του κοινού.

δ. οι διαφημιστές θέλουν να αποκρύψουν τη σκληρότητα του πραγματικού κόσμου.

3. Να συμπληρώσετε τα κενά του παρακάτω κειμένου, επιλέγοντας κάθε φορά την κατάλληλη λέξη μέσα από την παρένθεση: (15)

«Πρέπει να αναγνωρίσουμε πως οι εικόνες που μεταδίδουν τα Μέσα τα τελευταία τριάντα χρόνια είναι τόσο πειστικές, ώστε……………………(επηρεάζουν, ανατρέπουν, καταργούν) αποφασιστικά τις εμπειρίες μας. Αν δει κανείς οποιαδήποτε προπολεμική ή ελάχιστα μεταπολεμική διαφήμιση, θα……………………(διαπιστώσει, φανταστεί, υποθέσει) πως η εικονοποιία είναι……………………(περίτεχνη, αδιάφορη, χονδροειδής) και γενικά πολύ λιγότερο σημαντική από τις λέξεις. Σήμερα η κατάσταση έχει……………………(εξισορροπηθεί, αντιστραφεί, ενταθεί). Ζούμε σε έναν κόσμο θεαματικών και διεγερτικών εικόνων. Ακόμη, η λέξη «εικόνα» ίματζ (image), αναφέρεται σε μια……………………(κατασκευασμένη, υπερβολική, λανθασμένη) δημόσια εντύπωση που δημιουργείται με τη βοήθεια οπτικών τεχνικών.

4. Να βρείτε συνώνυμα και αντώνυμα των παρακάτω λέξεων: (15)

εξελιγμένος:………………………………………..…≠ ……………………………….…………….

σύγχρονος………………………………………..……≠ ……………………………….……………..

ανακριβής……………………………..…..≠ ……………………………….…………….              

5. Ο Σπύρος Τζόκας σ’ ένα δοκίμιό του διαπιστώνει: «Μέσα μαζικής ενημέρωσης και διαφήμιση βαδίζουν χέρι χέρι, αλληλεξαρτώνται και έχουν στόχο να ελέγξουν όλες τις διαδικασίες σχηματισμού γνώμης και επιλογής». Να σχολιάσετε την άποψη αυτή σ’ ένα  κείμενο 300 λέξεων. (40)

 3ο Κείμενο

Το “τρίγωνο” της διαπλοκής
Μία συζήτηση για τη σχέση “Εξουσίας και Μ.Μ.Ε”ως μέσων επικοινωνίας/ενημέρωσης και για τα “Μ.Μ.Ε ως φορέα εξουσίας”, είναι κατά βάση μια συζήτηση-αυτοκριτική. Στις σημερινές συνθήκες διαπλοκής αυτή η σχέση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κάλλιστα “τρίγωνο” : “μια χαρούμενη παρέα πολιτικών, επιχειρηματιών και δημοσιογράφων γευματίζει, διασκεδάζει και αποφασίζει στο τρίγωνο των Βερμούδων, Κολωνακίου - Συντάγματος - Μυκόνου, σε μία “παρά φύση” μετάλλαξη κοινωνικής συνύπαρξης, αμοιβαίων συμφερόντων, ταυτόσημης ιδεολογίας”.[...]
Καθώς μάλιστα εκπρόσωποι οργανωμένωνσυμφερόντων που ελέγχουν Μ.Μ.Ε καταφέρνουν να ηγεμονεύσουν και στην πολιτική, όπως πρόσφατα συνέβη στην Ιταλία, για να μην ασχοληθούμε με ταιθαγενή φαινόμενα μεταπήδησης δημοσιογράφων-στελεχών Μ.Μ.Ε στον πολιτικό στίβο (υπουργοποιήσεις,βουλευτικά αξιώματα, δημοτικές υποψηφιότητες), τότε αυτή η συζήτηση δεν είναι μόνο επίκαιρη αλλά και
αναγκαία. Με αυτή την έννοια και η χρησιμότητα του ένατου Πανελλήνιου Δημοσιογραφικού Συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε στη Σαμοθράκη γύρω από τις
προαναφερθείσες θεματικές ενότητες.[...]
Στην πρώτη θεματική ενότητα συζητήθηκε πώς η δημοσιογραφία από λειτούργημα τα τελευταία χρόνια πήρε τη μορφή επιχείρησης, εξυπηρετώντας συμφέροντα και κέρδη, ενώ η συγκέντρωση Μ.Μ.Ε σε ένα πρόσωπο είναι από τα πλέον ανησυχητικά φαινόμενα τηςεποχής.[...]
Κοινός τόπος η μετάλλαξη της πληροφόρησης από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα, η κατεύθυνση προς ένα μοντέλο ομογενοποιημένης ενημέρωσης ως αποτέλεσμα του πλέγματος διαπλοκής πολιτικής εξουσίας, οικονομικών συμφερόντων και δημοσιογραφίας. Κοινή διαπίστωση η ανάγκη ανατροπής του σκηνικού, αυτοεξυγίανσης, αντίστασης στην απαξίωση. Τα Μ.Μ.Ε ως μέσα επικοινωνίας/ενημέρωσης και ως φορείς εξουσίας. Η συζήτηση για τη σχέση Μ.Μ.Ε και εξουσίας κρίνεται σήμερα απαραίτητη.
Το 9ο Πανελλήνιο Δημοσιογραφικό Συνέδριο. Η δημοσιογραφία, μια επικερδής επιχείρηση. Η μετατροπή της πληροφόρησηςσε εμπόρευμα. Άλλωστε, το φαινόμενο της διαπλοκής Μ.Μ.Ε- εξουσίας δεν είναι καινούργιο. “Η μορφή του φαινομένου είναι καινούργια σήμερα καθώς παρατηρείται ένα είδος αναδιανομής στην πίτα της εξουσίας. Οι πολιτικοί χάνουν από το μερίδιό τους, οι επιχειρηματίες κερδίζουν και τα Μέσα ψάχνουν το ρόλο τους. Ρόλος που καθίσταται πολύ σημαντικότερος της συμμετοχής, ειδικά όταν αυτή είναι εξασφαλισμένη”, επισημαίνει ο επικοινωνιολόγος Π. Ματία, τον οποίον επικαλέστηκε ένας από τους συνέδρους. Σε αυτό το σημείο ο ρόλος του δημοσιογράφου αντλεί επιχειρήματα από την ιστορική του αφετηρία αφήνοντας τη μοναδική αχτίδα αισιοδοξίας να λάμψει: Ο λόγος στο όραμα, το ξεβόλεμα, για να ανοίξει ο δρόμος για τους νέους, την αξιοπρέπεια, την υπόμνηση ότι ο δημοσιογράφος είναι φύσει και θέσει αντιεξουσιαστής απέναντι σε κάθε μορφής εξουσία.[...] Η αποστολή του Τύπου είναι “Να βολεύει τους κατατρεγμένους και να κατατρέχει τους βολεμένους”,λέει ένα αμερικάνικο ρητό που επιστράτευσε ένας εισηγητής καλώντας σε μια πορεία ανάκτησης του προθέματος “αντί” από τη Τέταρτη Εξουσία που πήρε αυτήν την ονομασία ακριβώς
γιατί κάποτε δεν ήταν μέρος κανενός εξουσιαστικού τριγώνου, αλλά ακριβώς απέναντι στο τρίπτυχο της τότε έκφρασης του “ευγενών, θρησκείας, απολυταρχίας”.
Ένα παλιό φαινόμενο με νέα μορφή. Να ξαναβρούν οι δημοσιογράφοι και οΤύπος
το ρόλο τους. 

Ιωάννα Σωτήρχου εφημ. “Ελευθεροτυπία”
(άρθρο ελαφρά διασκευασμένο
από τον ημερήσιο τύπο)

Ασκήσεις:
1. Να γράψετε περίληψη 100 περίπου λέξεων. (μονάδες 25)
2. Η αποστολή του Τύπου είναι “να βολεύει τους κατατρεγμένους και να κατατρέχει τους
βολεμένους”. Να εξηγήσετε το νόημα της φράσης σε μια παράγραφο 10 περίπου σειρών.
(μονάδες 10)
3. Στις τρεις πρώτες παραγράφους του κειμένου να διακρίνετε το σχόλιο της δημοσιογράφου και να προσδιορίσετε αν αυτό είναι ευδιάκριτο ή συνυφαίνεται με την ανακοίνωση του γεγονότος. (μονάδες 10)
4. αυτοκριτική, ταυτόσημη, ιθαγενή, επίκαιρη, λειτούργημα, μετάλλαξη, διαπλοκής,
απαξίωση, αναδιανομής, υπόμνηση: να δώσετε συνώνυμα των παραπάνω λέξεων.
(μονάδες 10)
5. Στο κείμενο αναφέρεται πως τα Μ.Μ.Ε δεν ανταποκρίνονται σήμερα στο ρόλο τους.
Αφού προσδιορίσετε αυτό το ρόλο, να ανιχνεύσετε τους λόγους που οδήγησαν στον
αποπροσανατολισμό των Μ.Μ.Ε και να προτείνετε λύσεις. (500 λέξεις)
(μονάδες 400)